ვაჟა-ფშაველა

იმერეთს

ერთხანად ჩემო მძრახაო,
ლიხთ-იქითურო დედაო!
ვხედავ, რომ შამრიგებიხარ,
მით შენთან სალამს ვბედაო.
შაერთებულად შენშია
ქართლსა და კახეთს ვხედაო.
ფარ-ხმალო საქართველოსავ,
სხვაცა გბაძავდეს, ნეტაო!
ის მომწონს, თავის ქვეყნისა
კარებს რომ მაგრა ჰკეტაო.
ვნება ნუ ასცდეს, სავნებლად
ვინაც შენ გაგიმეტაო!

1913